سه شنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۱:۱۵ ب.ظ
دچار یعنی
همین سرخوشانه رفتن.همین در نسیم تاب خوردن.بی خیال آدم ها حرف زدن.ناگهان فراموش کردن.آفتاب دیدن.
به درخت های تمام راه فکر کردم.به ابرهای بالای تپه ها.به خاک به خاک جاده .به آن آسودگی.به آن فضای غریبه ی بی هیچ کس.بعد به جنگل.به کیلومترها درخت.
آمده ام خانه.همه جا را می گردم.
۹۷/۰۲/۰۴