بازخوانی هام

تو از من جلدتر بوده ای.خودت را زدی به سایه ، به محبوب ، به خنده ، به رفتن ، به رفتن ، به رفتن. خودت را زدی به ماهی ، به پروانه.خودت را زدی به سکوت ، به دیر آمدن. من اما ماندم به بهت، به دیدن، سکوت، درخت ها ،کاش ها ،سنگین رفتن ها، نشستن ها، نشستن ها ، نشستن ها.حالا  که باز آمده ایم اندکی ، حالا که تو از ماهی و پروانه ، من از درخت و سایه،حالا تو که همیشه محبوب ، من همیشه نگاه ، بیا بنشینیم تا آخر دنیا.همین جا ، همین درخت.در سکوت های تو ، در درخت های من.

+با ویرایش تمام!