همیشه شادا، شادا

 در قبض و بسط من! امروز رباعیات مولانا! امروز شوق او را می آموزم .

از باده ی ناب لعل شد گوهر ما

آمد به فغان زدست ما ساغر ما

ازبس که همی خوریم می بر سرمی 

ما در سر می شدیم و می در سر ما

کنارتر بنشینم.چیزهایی را نمی دانم.چیزهایی که ندیده ام.کنارتر بنشینم.