امروز

شب که می شود.شب که می شود.انگار روز را می گذاری زمین.زود شام می دهی.نگاهت به کتاب نخوانده است.دلت به آمین نگفته.سر بر بالش می گذاری.آمین به این سکوت که خیابانش به حساب نمی آید.آمین به این تاریکی که هراسی ندارد.روز به ابرها و خط سفید آسمان نگاه می کنی .عبور تو از روزگار من.شب که می شود دوست داری بخوابی.دوست داری از سمتی از دنیا پیامی برسد.شب را هزار بار می خواهی .روز را نه.

تاریک

ای سمت ها ، شهرها ، فرصت ها، بی قراری ها، شب ها ، رنج ها ، رنج ها ، رنج ها...چه می خواهم؟!

بهمن

بعضی لبخندها خیلی خوب است.لبخندهایی به خصوص در عکس ها.عکس های قدیمی.جدید نیستند اما حسشان هنوز هستند.انگار دارند می گویند باوجود تلخی دهانمان هنوز چیزهایی خوب است.و می دانم که همین است.و می دانم این تنگنا هرچه تنگ تر چیزهای خوب ماندنی تر.لبخندهای عکس های قدیمی ماندگارتر.می دانم.